26-27 kwietnia, pisała Evelyn

Proszę o przeczytanie notki pod rozdziałem! 

-Powinnam go rozjebać, rozumiesz?-Darłam się w stronę Jessiego, który z krzywym uśmieszkiem przysłuchiwał się moim krzykom.

Siedziałam na tylnym siedzeniu czerwonego audi, na kolanach trzymając moją przyjaciółkę. Całe ramię miała zakrwawione, poza tym była zlana potem. Mruknęła coś niezrozumiale a ja odgarnęłam jej włosy z czoła.

-I tak o mało co go nie zabiłaś. Przecież nic takiego się nie stało...-Mruknął patrząc na moje odbicie w lusterku.

-Nic?-Wybuchłam znowu.-Gdyby nas tam nie było, to by ją zabił, albo torturował, albo zgwałcił...-Dramatyzowałam, a Jess tylko przewrócił oczami z dezaprobatą.-Albo wszystko razem... Nie koniecznie w tej kolejności.-Dokończyłam zdając sobie sprawę, że gadam głupoty.

Zatrzymaliśmy się przed hangarem siódmym na placu, gdzie kiedyś znajdowało się lotnisko, lecz teraz było to tylko miejsce spotkań ćpunów a w sezonie miejsce nielegalnych wyścigów samochodowych i motorowych. Ludzie dookoła nas krzyczeli coś, prawdopodobnie kibicując któremuś z kierowców, ale nie obchodziło mnie w tej chwili, kto się ściga.

-Zaniosę ją do piwnicy, ty znajdź Lily i Felixa.-Jessie próbował przekrzyczeć tłum, biorąc Sandrę na ręce.

Ręce mi jeszcze drżały od tej całej sprawy z Donovanem. Co ten facet sobie w ogóle myślał? Szczęście, że Jessie wpadł na pomysł, żeby pośledzić trochę kochaną Sandrę. Nie wybaczyłabym sobie, gdyby coś jej się stało. Niemal biegałam między samochodami, co chwilę potykając się o jakiegoś pijanego dzieciaka, który bezskutecznie próbował mnie poderwać, aż w końcu zauważyłam znajomą mi parę, obściskującą się przy czarnym kawasaki. Felix widząc mnie od razu odsunął od siebie blondynkę. Przewróciłam oczami. Chyba nadal wstydził się tego, że zakochał się w syrenie, a nie w wilczycy. Machnęłam ręką, żeby szli za mną.

-Sandra została napadnięta przez jakiegoś Donovana, Jessie mówi, ze go zna.-Tłumaczyłam idąc do hangaru. Machnęłam głową do dwóch postawnych kolesi, pilnujących wejścia i pchnęłam stare drzwi.-Cholerny dupek jeszcze nie wie, w co się wpakował. Przerobię go na baletnicę, kurwa.-Mamrotałam pod nosem schodząc do piwnicy i siadając na łóżku przy śpiącej Sandrze. Lily nie czekając na jakiekolwiek polecenie, wyjęła z szafki apteczkę.

-Narzędzie, którym została zadana rana, miało na sobie jakąś truciznę.-Powiedziała rzeczowo, dokładnie oglądając nacięcie. Zaczęła drzeć zakrwawiony sweter, który miała na sobie moja przyjaciółka.-Moglibyście stąd wyjść?  Widownia nie jest mi potrzebna.-Przerwała czynność patrząc na chłopaków.

-Dobra, spoko. Jakby coś, jesteśmy na górze.-Jessie machnął głową w stronę Felixa i obaj wyszli z pomieszczenia.

-Bardzo z nią źle?-Spytałam ze łzami w oczach. Gdyby cokolwiek jej się stało, byłaby to tylko i wyłącznie moja wina. To ja jej o tym wszystkim powiedziałam, ja ją w to wpakowałam. Mogłam jej w to w ogóle nie mieszać. Skłamać o tamtym incydencie, kiedy pomogłam chłopakom. 

-Przez truciznę rany będą goiły się dużo wolniej, ale zadzwonię po Kim, ona na to coś poradzi.-Szepnęła blondynka a ja wytarłam łzy mokre policzki.-Przecież żyje, nic jej nie będzie. Chłopaki nie raz mieli gorsze obrażenia i wychodzili z tego cało.-Dokończyła i popatrzyła w stronę drzwi, gdzie chwilę później pojawił się zaniepokojony Jessie.

-Lionel wrócił.-Powiedział z nieukrywanym rozdrażnieniem.-Był w domu tej policjantki i ktoś tam był. Podobno cały jest zdemolowany.-Popatrzył na nieprzytomną dziewczynę leżącą na kanapie i przeniósł wzrok na mnie, po czym machnął ręką, żebym szła za nim.

Na górze Jamie majstrował coś przy swoim czerwonym Ducati a Lin i Felix rozmawiali o czymś zawzięcie. Przerwali widząc nas i wstali obaj.

-Ona tam nie może wrócić.-Od razu przeszedł do rzeczy Jessie.

-Może zamieszkać u mnie.-Zaczęłam widząc ich pełne wątpliwości spojrzenia- Ja i tak prawie w ogóle nie bywam w domu. Tylko zastanawiam się, co ona do jasnej cholery robiła z nim na plaży...

-Miał pomóc w schwytaniu drugiego Blackwella...-Usłyszałam słaby głos za sobą. W drzwiach stała Sandra, podtrzymywana przez Lily. Syrena podprowadziła ją do starej sofy.-To on powiedział mi, gdzie będziecie tego dnia, kiedy aresztowano Jakea.-Wyszeptała ze łzami w oczach. Wyjęła z kieszeni małą karteczkę i podała Jamiemu. Ten przeczytał ją kilkakrotnie i z furią w oczach podarł na kawałki. Krzesło stojące obok mnie zaczęło się lekko unosić.

-Panuj nad sobą.-Ostrzegł Blackwella Jessie, spoglądając na ruszający się mebel. Chłopak stanął  pod ścianą i zacisnął pięści.

-Gdzie Sylvia?-Spytał w końcu chłodno.

-Dzwoniłam do niej, ale była jakaś dziwna...-Zaczęła Lily, jednak Blackwell nie dał jej skończyć.

-Nie obchodzi mnie to, że była dziwna!-Wrzasnął machając przy tym ręką, a krzesło uderzyło w ścianę roztrzaskując się na kawałki.-Ona ma tu kurwa być, kiedy jest potrzebna!-Darł się

-Uspokój się!-Krzyknął Jess, podchodząc do niego i chwytając za ramię. Blondyn odepchnął go aż Reed stracił równowagę. Podniósł się z ziemi i spojrzał na Jamiego kręcąc głową. 

-Nie kurwa!-Spojrzał na niego błękitnooki.-Byłem spokojny jak aresztowali mojego brata.-Wskazał na siebie ręką.- Byłem spokojny, jak się dowiedziałem, że twoja słodka zabawka przyjaźni się z tą suką!-Spojrzał na Sandrę.-Ale to ona jest winna temu, że mój brat zginie za kilka dni. Więc powinniśmy zabić i ją i tego pieprzonego Donovana, a zamiast tego chcesz udzielić jej azylu, tak? Ryzykować życie naszych ludzi, bo to przyjaciółka Evelyn. A przypominam ci, że powinieneś przede wszystkim dbać o bezpieczeństwo swoich ludzi, a nie lalki której rodzice chcą nas wybić w pień.-Warczał wściekły spoglądając na mnie. Wiedziałam, że po części ma rację. 

-A ja ci przypominam, że twój ojciec wybrał mnie na przywódcę, nie ciebie, wiec pozwól, ze sam zadecyduję co dalej robić.-Jessie wyglądał na lekko urażonego słowami Blackwella, tym bardziej, że po części pewnie się z nim zgadzał. 

-Pomogę wam...-Powiedział cicho Sandra, a wzrok wszystkich od razu skupił się na niej.-Wiem, że chcecie go odbić tuż przed egzekucją. I pomogę wam to zrobić.-Patrzyliśmy na nią w osłupieniu.

-Gówno prawda!-warknął Jamie zbliżając się do dziewczyny.-Sprzeda nas glinom jak tylko nadarzy się taka okazja. I wszyscy zginiemy tylko przez to że mamy zdolności podobne do jej.-Mierzyli się wzrokiem, kiedy do hangaru weszła Kim.

-Mam odtrutkę.- Bez przywitania machnęła ciemną buteleczką trzymaną w ręku.-To zapewne jad strzygi, nic nowego, ale cholernie boli jak tego niczym nie smarować.-Podeszła do Sandry i zmierzyła ją wzrokiem.-A ty nie powinnaś leżeć i odpoczywać?-Spytała patrząc na Lily. Ta tylko wzruszyła ramionami. Zamieniły kilka słów z moją przyjaciółką i poszły z nią do piwnicy.

-Czyli co...-Zaczął Jessie ale przerwała mu Sylvia, która wbiegła do hangaru i z płaczem rzuciła się Jamiemu w ramiona.

-Tak strasznie cię przepraszam...-Mówiła miedzy jednym atakiem płaczu a drugim.-Obiecuję, ze coś z tym zrobię...-Szeptała do zdezorientowanego chłopaka. Odsunął ją od siebie i spojrzał na rozmazany makijaż. Dziewczyna nic nie powiedziała tylko wręczyła mu coś do ręki. Blondyn spojrzał na przedmiot jakby nie rozumiejąc i przeniósł wzrok z powrotem na dziewczynę.

-Jestem w ciąży...-Wyszeptała cicho, trzymając się za brzuch. Zatkało mnie, ale chyba nie byłam jedyna. Wszyscy, łącznie z samym Jamiem wyglądali jak posągi.

-J...Jak to?-Spytał w końcu chłopak patrząc to na Blondynę to na test ciążowy który trzymał w ręku.-Wampirzyce dojrzewają później, ty jesteś jeszcze za młoda...to pomyłka.-Wmawiał sam sobie, nie wierząc w to, co usłyszał.

-Ale to prawda...-Powiedziała ze łzami w oczach.-Bardzo jesteś zły?-Spytała przerażona. Blondyn pokręcił przecząco głową z uśmiechem i przytulił ją do siebie, całując w czoło. Patrzyłam jak jego złość gdzieś się ulatnia i miałam tylko nadzieję, że przynajmniej teraz będzie bardziej znośny. 

-Czyli to malutkie coś, co trzymasz w spodniach, jednak do czegoś się nadaje?-Spytał Jessie z szerokim uśmiechem na ustach.

-Ten tekst był na poziomie Jakea...-Parsknęłam śmiechem widząc zarumienionego Jamiego.

-Ktoś go musi zastąpić, podczas tej jego nieobecności.-Jess nadal się uśmiechał.-Ale póki co, trzeba zawieźć Sandrę w takie miejsce, gdzie ludzie Donovana nie będę jej szukać. Bo tu nie może zostać. I nikt nie może się dowiedzieć o tym całym zajściu.-Spojrzał na mnie już zupełnie poważny.-Zawieźcie go do piekła, tam się nim zajmiemy jak trzeba.-Zwrócił się do Felixa i Lina.-A wy...-Popatrzył na obściskujących się w kącie Jamiego i Sylvię.-Wy to róbcie, co chcecie.-Machnął ręką i wyszedł z pomieszczenia. Uśmiechnęłam się pod nosem idąc po schodach do piwnicy. Jamie i dziecko? To może być ciekawe... 

*  *  *

Jest mi bardzo przykro, ponieważ obserwatorów przybywa, a komentarzy nie. A jak już są to składają się najczęściej z jednego, góra dwóch zdań. Skoro ktoś ma czas i chęci by czytać nasze opowiadanie, to powinien uszanować naszą pracę i czas który poświęcamy na tworzenie tej historii i napisać coś od siebie. Uwierzcie mi, że jak widzimy że ktoś to czyta, i rzeczywiście wyraża swoją szczerą opinię na temat bloga, to nas to motywuje. Bo w sumie mogłybyśmy pisać to tylko dla siebie. I jestem pewna, ze część z was poczuje się urażona moimi słowami, ale takie jest właśnie moje zdanie. Jeśli bloga czyta jedna czy dwie osoby, a reszta zostawia po sobie tylko "to było super, czekam na next" To równie dobrze możemy udostępnić bloga tylko zaproszonym czytelnikom i być pewnymi, że komuś naprawdę się to podoba. Dziękuję wszystkim, którzy dotarli do końca moich wywodów i pozdrawiam i ściskam :* 

12 komentarzy = kolejny rozdział 

Sekretna